Het lijkt wel een park! Iedereen is vroeger voorgelezen! Ik ga voorlezen aan volwassenen in mijn tuin. Voorlezen aan volwassenen? Waarom? Ze kunnen toch zelf lezen? Het werd langzamerhand duidelijk dat het een spirituele ervaring was voor de bezoekers en voor mij.

Ik ben Marijcke Faas (1943- ), ik heb rond 2006 De VertelTuin bedacht om aan volwassenen verhalen voor te kunnen lezen,  te vertellen, en samen  erover te praten. Een tuin als een soort park waarin je veilig en in stilte kunt wandelen. Ik woonde als kind in Amsterdam Noord in een bovenhuis met sportvelden voor de deur, aan het eind van de straat een prachtig park en vlak bij het platteland. Ik groeide op, ging naar school, , studeren, gaf muziekles, werd mentor en moeder. Ik las voor aan mijn kinderen. In 1990 kwam ik in Hem, we bouwden een huis waar achter een enorme tuin, ooit een pruimenboomgaard, lag. In de herfst van 2005  kwamen al wandelend liefdevolle jeugdherinneringen terug. Een prentenboek over de maan , op schoot bij mijn vader. Veilig en blij. Wandelend en zittend in een park  met mijn moeder. Dat heerlijke gevoel van samen zijn. En toen die ene nacht, kijkend door de bomen naar de maan wist ik plotseling dat wij volwassenen allemaal voorgelezen waren en ook heerlijke herinneringen hadden en toen dacht ik “Ik ga hier voorlezen aan volwassenen.” Mijn geluksgevoel van het voorlezen en het park delen. Een theater in de tuin. De VertelTuin ging open in de lente van 2008. Volkomen onverwachts moest ik vanaf dat moment  aan iedereen vertellen dat het echt voor volwassenen was. Voorlezen was toch voor kinderen?

In 2013 werd het een culturele stichting (anbi) met als doel het het promoten van voorlezen aan ALLE leeftijden maar vooral voor volwassenen.